Nou, daar zit je dan. Net vers begonnen met je coachingspraktijk. En dan mag je gaan zorgen voor inspirerende content op je website en socials. Ga dr maar aan staan.
Kijk, inspiratie genoeg. Mijn linker hersenhelft doet altijd goed zijn best en ik zie overal mooie, bijzondere en inspirerende dingen. Een zonovergoten lente tuin. Een fris ontluikend bos. Lieve en inspirerende mensen om mij heen. Het is allemaal even prachtig! En het delen waard.
Maar ja, kiezen… Keuzestress: wat is goed? Wat is waardevol? Wat is helpend? Waar doe ik goed aan? Bij dit soort vragen denk ik na over de toekomst, over gevolgen, over de mening van anderen.
En dan is daar de rust: een zachte, stille fluistering. “Geniet van mijn overvloed”. Ik zak even achterover in mijn stoel en sluit mijn ogen. Ik open mijn handpalmen en ontvang elk straaltje liefde en elk stroompje goedheid. Ik adem zijn zachtheid in. En kom tot rust. Weg keuzestress.
Ik neem nog wat meer ruimte en ga op de bank voor het raam zitten. In het zonlicht. Ik voel de warmte en het verkwikkende ervan. Als vanzelf begint er iets in mijn hart op te komen. Mijn lippen beginnen te bewegen en uit mijn keel komt een klank: “Dank U Vader. U bent zó goed! U bent zó overweldigend, zo alles overtreffend… Ik doe alleen maar wat U mij te doen geeft. Ik veronderstel dat het voor een ander is. Dat het voor een ander moet zijn. Maar U zegent míj…”
Mijn hartslag vertraagt, mijn ademhaling zakt naar mijn buik. Diepe teugen zuurstof adem ik in. Ik voel ineens mijn gloeiende kop. Oververhit geraakt door keuzestress. Door ToDo lijstjes en de wil om mijn praktijk te doen slagen. Maar daar is Hij weer. Hij zegt: “Ik ben genoeg. Jij bent genoeg. Kies gewoon. Ik zegen”
